cichociemny Antoni Chmielowski

Antoni Chmielowski urodził się w dniu 15.08.1914 r. w Wołczuchach w powiecie Gródek Jagielloński jako syn Antoniego i Anny z domu Mulak.
Naukę rozpoczął w szkole powszechnej w Wołczuchach. W 1934 r. zdał maturę w Państwowym Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły w Gródku Jagiellońskim. Następnie wstąpił jako ochotnik do wojska. W okresie od 29.09.1924 r. do marca 1935 r. uczył się w Szkole Podchorążych Piechoty w Różanie. Od 16.07.1935 r. do października 1937 r. pobierał naukę w  Szkole Podchorążych Artylerii w Toruniu. Po jej ukończeniu, został awansowany na stopień podporucznika.
Od dnia 15.11.1937 r. odbywał kurs samochodowy w Warszawie, a następnie od 15.02.1938 r. kurs artylerii przeciwlotniczej w Ośrodku Szkoleniowym Artylerii. Po jej ukończeniu został dowódcą plutonu oraz młodszym oficerem baterii 1 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej im. Marszałka Śmigłego-Rydza w Warszawie. W 1937 r. podjął studia w Wyższej Szkole Nauk Politycznych w Warszawie.
We wrześniu 1939 roku walczył w 11 Samodzielnym Dywizjonie Artylerii Przeciwlotniczej. W dniu 21.09.1939 r. przedostał się na Węgry, gdzie został internowany w obozie Hidasnemeti. Uciekł stamtąd i w dniu 03.12.1939 r. dotarł do Francji. Będąc tam, wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i został przydzielony jako dowódca plutonu artylerii przeciwlotniczej  do 5 Pułku Strzelców Pieszych 2 Dywizji Strzelców Pieszych. Był uczestnikiem walk we Francji, gdzie został ranny i odznaczony Krzyżem Walecznych i francuskim Croix de Guerre.
Po upadku Francji przedostał się w dniu 22.06.1940 r. do Wielkiej Brytanii, gdzie służył w 1 Dywizjonie Artylerii Przeciwlotniczej.

Zgłosił się do służby w kraju. Został przeszkolony w wywiadzie. Od 16.05.1942 r. był uczestnikiem Oficerskiego Kursu Doskonalącego Administracji Wojskowej. Po jego ukończeniu, otrzymał awans na porucznika i został zaprzysiężony w dniu 29.12.1942 r. na rotę ZWZ/AK jako cichociemny „Wołk”. W nocy z 13 na 14 marca 1943 został zrzucony do Polski pod Lelowem w okolice Koniecpola.
Po przybyciu do kraju, został przydzielony do komórki kontrwywiadu „993/G” Oddziału II B Komendy Głównej AK i skierowany do Lwowa. Od października do 20 grudnia 1943 roku był szefem Referatu Legalizacji, a od połowy 1944 roku szefem wywiadu wojskowego w Oddziale II sztabu Komendy Obszaru Lwów AK.
Po zakończeniu Akcji „Burza” we Lwowie i aresztowaniu płk. Henryka Pohoskiego,  od 1 sierpnia 1944 roku został, jako kapitan „Hulewicz”, szefem Oddziału II organizacji NIE, a następnie do października 1945 roku likwidatorem tej organizacji we Lwowie. W październiku 1945 roku wyjechał do Krakowa. Później działał w Zrzeszeniu Wolność i Niezawisłość. W okresie jego działalności podziemnej działał pod przykrywką jako „Wołk” „Hulewicz”, „Gród” „Chełmoński”, „Głowacki”, „Krawiec” oraz „Wroński”.
W 1945 roku podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Jak wynika z opracowania IPN, od początku był rozpracowywany przez UB w związku z jego działalnością podczas wojny we lwowskiej AK. W dniu 20 grudnia 1945 roku został aresztowany przez funkcjonariuszy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i przetrzymywany w więzieniu przy ul. Rakowieckiej w Warszawie.
W listopadzie 1946 roku został przekazany sowieckiemu MGB (Ministerstwo Bezpieczeństwa Państwowego ZSRR). Wyrokiem sądu w Kijowie został skazany na karę śmierci, zamienioną później na 20 lat i został zesłany do łagru  nad Kołymą. Pracował niewolniczo w kopalniach klastewitu w rejonie posiołka Galimyj (Om – Suk – Czon, obłast Magadan) oraz w Magadanie.

Po zwolnieniu, w dniu 15.12.1955 roku wrócił do Polski. Od 1956 pracował w Wydziale Gospodarki Komunalnej Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu, następnie był zastępcą kierownika wydziału Wojewódzkiego Zrzeszeniu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w Opolu. W dniu 27.06.1967 roku ukończył studia magisterskie w Studium Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego. W dniu 12.10.1968 r. został awansowany na stopień majora.
Do końca był rozpracowywany przez służby bezpieczeństwa. Zmarł tragicznie w dniu 02.08.1969 roku w Opolu wskutek zatrucia podczas snu dwutlenkiem węgla. Został pochowany we Wrocławiu na Cmentarzu Grabiszyńskim (pole 32, grób 196, rząd 16).